ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΥΨΟΥΣ 460 ΕΥΡΩ ΣΕ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΗΛΙΚΟ ΤΕΚΝΟ

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΥΨΟΥΣ 460 ΕΥΡΩ ΣΕ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΗΛΙΚΟ ΤΕΚΝΟ – ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ 2090/2022 ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα ουσιώδη για την έκβαση της υπόθεσης πραγματικά περιστατικά: οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στις —, με τον θρησκευτικό τύπο, τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο, την —, γεννηθείσα στις —. Ο γάμος τους αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα και έχει κλονιστεί ισχυρά και ανεπανόρθωτα και ήδη από τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2021 ζουν χωριστά σε διαφορετικές κατοικίες, καθόσον η αιτούσα-καθ’ ής αποχώρησε από τη συζυγική εστία μαζί με το ανήλικο τέκνο της και εγκαταστάθηκε στην οικία των γονέων της. Παρά τα περιστατικά που εκτίθενται εκ μέρους των διαδίκων για αδιάφορη, επιθετική, απαξιωτική, προσβλητική και εν γένει αντισυζυγική συμπεριφορά μεταξύ τους, επιρρίπτοντας ο ένας στον άλλον την αποκλειστική υπαιτιότητα για τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους, δεν πιθανολογήθηκε ωστόσο ότι ήταν τέτοιας βαρύτητας και σοβαρότητας που να συνδέονται με βίαιη ή κακοποιητική συμπεριφορά μεταξύ τους … δεν είναι τυχαίο δε ότι μέχρι τη συζήτηση της υπόθεσης στο παρόν Δικαστήριο ούτε αγωγή διαζυγίου είχε ασκηθεί μεταξύ τους υπό τη νόμιμη βάση του ισχυρού κλονισμού ούτε καταγγελίες ή μηνύσεις είχαν υποβληθεί στις αρμόδιες αστυνομικές ή εισαγγελικές αρχές για τυχόν περιστατικά σημαντικής απαξίας που να καθιστούν αφόρητη τη συνέχιση του έγγαμου βίους, μολονότι δεν πρέπει να θεωρήσει κανείς ότι αυτά που εκτίθενται εκ μέρους τους στα δικόγραφά τους μπορεί να είναι ανεκτά και συμβατά με τον θεσμό και την καθημερινότητα της έγγαμης συμβίωσης. Εξ αυτών πιθανολογείται ότι ο γάμος τους έχει επί του παρόντος κλονιστεί και ήδη διαβιούν σε χωριστές κατοικίες και όχι πλέον στην οικογενειακή στέγη, στην οποία έχει παραμείνει ο καθ’ ου-αιτών, ενόψει του ότι η αιτούσα αποχώρησε με το ανήλικο τέκνο της προ πολλού και διαμένει στην πατρική οικία των γονέων της … επειδή πιθανολογείται ότι στον παρόντα χρόνο ανάμεσα στους συζύγους, όχι μόνο ένεκα της ψυχικής και σωματικής αποξένωσής τους, αλλά ιδίως διότι δεν υπάρχει κοινή βούληση για επανασύνδεση και για αποκατάσταση της έγγαμης συμβίωσής τους, που έχει κλονιστεί ισχυρά, κρίνεται σκόπιμο να μείνουν χωριστά πλέον σε διαφορετικές οικίες, όπως συμβαίνει άλλωστε, και αναλόγως να ρυθμιστούν οι σχέσεις τους προς το ανήλικο τέκνο τους, προκειμένου να μη διαταραχθεί η σταθερότητα, η ασφάλεια και ηρεμία του, γεγονός που θα επιδρούσε αποσταθεροποιητικά στον ψυχισμό και επαχθώς στην ψυχοσωματική τους ανάπτυξη … Βάσει των ανωτέρω. πιθανολογείται ότι, το ανήλικο πρέπει να παραμείνει κατά το δυνατόν στο ίδιο καθεστώς γονεϊκών ρόλων που ίσχυε μέχρι τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης τους … Βάσει των ανωτέρω, πιθανολογείται ότι, το ανήλικο πρέπει να παραμείνει και να συμβιώνει εγγύς στη μητέρα του, στην οικία που εκείνη διαμένει, η οποία θα αναλάβει και την άσκηση της επιμέλειάς του στην καθημερινότητά του αναφορικά με τις τρέχουσες και τυχόν απολύτως επείγουσες λειτουργίες της (ΑΚ 1516, 151 8), με εξαίρεση όσα προσδιορίζονται στο άρθρο 1519 ΑΚ ως ισχύει μετά τον Ν.4800/2021 ως σημαντικά ζητήματα επιμέλειας των τέκνων (θρήσκευμα, υγεία, εκπαίδευση), τόσο επειδή το επιβάλλουν λόγοι συμφέροντος του τέκνου, αλλά και επειδή η αιτούσα κρίνεται πλέον ικανή να συνεχίσει να ασκεί τον ρόλο της φροντίδας και περιποίησης του, όπως πιθανολογείται ότι έπραττε μέχρι σήμερα, αφού και ο καθ’ ου ουδόλως το αμφισβητεί κατά τρόπο ρητό, ειδικό και σαφή, επιβεβαιώνεται δε πειστικά και από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως στο ακροατήριο, μετά λόγου γνώσης και από ιδία αντίληψη για την καταλληλότητα της μητέρας να ασκεί την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της και ενόψει του ότι δεν πιθανολογήθηκαν αντίθετα περιστατικά και ενέργειές της που αποβαίνουν σε βάρος του συμφέροντος του τέκνου της, καθόσον ο καθ’ ού-αιτών σύζυγος αναλώνεται-όπως και η αιτούσα-καθ’ ής σύζυγος εξάλλου σε παράθεση περιστατικών για τη μεταξύ τους προβληματική σχέση και έλλειψη συνεργασίας, με έμμεσο αντίκτυπο βεβαίως στον ψυχισμό και την ομαλή διαβίωση και ανάπτυξη του ανηλίκου τέκνου, χωρίς όμως να εκτίθενται άμεσα περιστατικά πλημμελούς άσκησης της επιμέλειας της μητέρας προς το τέκνο της, την οποία ασκεί από τη γέννησή του μέχρι και τον παρόντα χρόνο ανελλιπώς, αντιθέτως δε, εκτιμάται ότι αναφορικά με την ικανότητά της να ανταποκριθεί επιτυχώς στον γονεϊκό ρόλο συνομολόγησε το περιεχόμενο της αίτησής της και πιθανολογήθηκε ότι επιμελείται επαρκώς για την καθημερινή φροντίδα του ανηλίκου τέκνου, την κατάλληλη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση και την ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξή του, επιδεικνύει ενδιαφέρον, έχει ικανότητα στη διαχείριση των αναγκών της καθημερινότητας του προς το συμφέρον του, δύναται να το προφυλάξει από κινδύνους, να μεριμνήσει για τις τρέχουσες  ανάγκες του, τις σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες και υποχρεώσεις του, με τη συνδρομή όμως και του πατέρα … Πιθανολογείται ότι το ανήλικο αισθάνεται σταθερότητα και ασφάλεια μαζί της, έχουν αναπτύξει ψυχικό δεσμό και εκείνη παρέχει τα εχέγγυα ότι θα συνεχίσει να μεριμνά για τη διαβίωση και την αντιμετώπιση των καθημερινών των αναγκών του σε ένα ασφαλές, ήρεμο και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, προκειμένου για την εξέλιξη και τη διαμόρφωση ολοκληρωμένης προσωπικότητάς του, είναι στοργική και αφοσιωμένη, γεγονός που το εισπράττει το τέκνο. Ένεκα του προγράμματος της ζωής τους και βάσει της επαγγελματικής απασχόλησης των γονέων είναι σε θέση να επιμεληθεί για την ομαλή ανατροφή του τέκνου, να διαθέσει περισσότερο χρόνο και ενέργεια, όπως το έχει πράξει μέχρι σήμερα χωρίς να έχει αμφισβητηθεί τούτο ούτε από τον πατέρα κατά τρόπο ορισμένο και ειδικό, με επίκληση αντίθετων αποδεικτικών στοιχείων σε σχέση με το ανήλικο. Συνακόλουθα, το αληθές συμφέρον του τέκνου, κατ’ άρθρο 151 1 ΑΚ όπως κατά πιθανολόγηση προσδιορίζεται από την ανάγκη ομαλής σωματικής και ψυχοπνευματικής ανάπτυξής του και καθορίζεται από τις βιοτικές του ανάγκες, επιβάλλει την προσωρινή ανάθεση της άσκησης της αποκλειστικής επιμέλειας του στη μητέρα του, σε εξακολούθηση της κατάστασης που ίσχυε και μέχρι σήμερα, για να υπάρχει σταθερότητα … καθότι η τυχόν σύγχυση και το εξαναγκαστικό “μοίρασμα” του τέκνου προς όφελος των γονέων αποβαίνει σε βάρος της ψυχοσυναισθηματικής ισορροπίας του, ενώ και οι τεταμένες προσωπικές σχέσεις των γονέων και οι έντονες διαμάχες τους σε ένα ψυχρό και απρόσφορο κλίμα συνεννόησης και συνεργασίας αποκλείουν το αναγκαίο πνεύμα για τέτοιου είδους σύμπραξη σε ζητήματα συνεπιμέλειας … Σε κάθε περίπτωση, ο πατέρας έχει κάθε δικαίωμα να ενημερώνεται και συμμετέχει επί ίσοις όροις για τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν στην άσκηση επιμέλειας του τέκνου του … ενώ διατηρεί ως γονέας στον οποίο δεν έχει ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας το δικαίωμα να ζητά από τη μητέρα πληροφορίες για το πρόσωπο και την περιουσία του τέκνου, όπως ορίζεται ρητώς και σαφώς στις διατάξεις του άρθρου 1519 ΑΚ, ως ισχύει μετά την τροποποίησή με το άρθρο 12 του Ν.4800/2021 … Επιπλέον, ο πατέρας παραμένει φορέας της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου του και έχει κάθε δικαίωμα και υποχρέωση ενημέρωσης και λήψης αποφάσεων αναφορικά με τις λοιπές λειτουργίες της γονικής μέριμνας (διοίκηση περιουσίας, εκπροσώπηση δικαστική ή εξώδικη), από κοινού με τη μητέρα όπως ορίζονται στον νόμο κατ’ άρθρα 1510, 1512 και 1513 ΑΚ, όπως ισχύουν μετά τροποποίησή τους με τον Ν.4800/2021, ήτοι εξακολουθεί να συνασκεί τη γονική μέριμνα του τέκνου του, … Κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η πρώτη αίτηση ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, να ανατεθεί προσωρινώς η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου αποκλειστικά στην αιτούσα μητέρα του και να υποχρεωθεί ο καθ’ ου η αίτηση πατέρας να το αποδώσει ή παραδώσει σε αυτήν και σε περίπτωση του και μη συμμόρφωσής του με το διατακτικό της απόφασης αυτής, κατά παραδοχή του σχετικού παρεπόμενου αιτήματος της αιτούσας ως βάσιμο κατ’ ουσίαν και αυτεπαγγέλτως, να απαγγελθεί σε βάρος του χρηματική ποινή ποσού τριακοσίων (300) ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας έως τριάντα (30) ημερών για κάθε παραβίαση της απόφασης αυτής, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 613 και 950 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως αντικατ. με το άρθρο τέταρτο και άρθρο όγδοο παρ.2 του άρθρου 1 του Ν.4335/2015, που τέθηκε σε ισχύ από 1-1-2016 με το άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ,4 του Ν.4335/2015, ανεξαρτήτως υποβολής σχετικού αιτήματος εκ μέρους της αιτούσας σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στη ανωτέρω μείζονα σκέψη της απόφασης. Περαιτέρω δε, αναφορικά με το επικουρικό αίτημα της κρινόμενης δεύτερης αίτησης περί προσωρινής ρύθμισης της επικοινωνίας του αιτούντος πατρός με το ανήλικο τέκνο του για το συμφέρον του που επιβάλλει την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητάς του και την ισορροπημένη ψυχοπνευματική διαπαιδαγώγηση και κοινωνικοποίησή του, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα: Η καθ’ ής η αίτηση μητέρα συνομολογεί την προσωρινή ρύθμιση της επικοινωνίας του αιτούντος πατρός με το ανήλικο τέκνο τους, κρίνεται αναγκαία δε η εξακολούθηση της επικοινωνίας τους, η οποία προβλέπεται στον νόμο ήδη επαυξημένη και σε αυτό το χρονικό στάδιο, ώστε να ενδυναμώνονται οι δεσμοί τους και να ελαχιστοποιούνται οι δυσμενείς επιπτώσεις χωρισμού των γονέων, και μάλιστα συνομολογείται, κατ’ εκτίμηση, από την καθ’ ης η αίτηση-αιτούσα-αφού δεν εκφράζονται συγκεκριμένες, σαφείς και ειδικές αντιρρήσεις της πλην του ζητήματος της διανυκτέρευσης του τέκνου με τον πατέρα του-η οποία πιθανολογείται ότι λειτουργεί σε κάθε περίτπωση επωφελώς για το τέκνο, αναδεικνύοντας τον γονεϊκό ρόλο του πατρός και την οποία πρέπει να μην παρακωλύει, … Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη δεύτερη αίτηση ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, κατά το επικουρικό αίτημά της, και να ρυθμιστεί προσωρινώς η επικοινωνία του πατρός με το ανήλικο τέκνο του, η οποία εκτιμάται ότι καταλαμβάνεί το 1/3 του συνολικού χρόνου κατ’ άρθρο 1520, όπως τροπ. με το άρθρο 13 του Ν.4800/2021 … ως ακολούθως: 1) κάθε Τρίτη και Πέμπτη έκαστης εβδομάδας από ώρα από ώρα 17.00 έως ώρα 20.00 και επιπλέον, κατά τη δεύτερη και τέταρτη εβδομάδα εκάστου μηνός κάθε Παρασκευή από ώρα 17.00 έως ώρα 20.00, 2) κατά την πρώτη και την τρίτη εβδομάδα εκάστου μηνός από Σάββατο και ώρα 10.00 μέχρι Κυριακή και ώρα 18.00, με διανυκτέρευση στην οικία διαμονής του πατρός 3) κατά τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είτε από ώρα 10.00 της 24ης Δεκεμβρίου μέχρι ώρα 18,00 της 29^ης Δεκεμβρίου είτε από ώρα 10.00 της 30^ης Δεκεμβρίου μέχρι ώρα 18.00 της 4ης Ιανουαρίου και εναλλάξ ανά έτος, κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης μεταξύ των γονέων, με διανυκτέρευση στην οικία διαμονής του πατρός, 4) κατά τις εορτές του Πάσχα, είτε από τη Μεγάλη Τρίτη και ώρα 10.00 π.μ. μέχρι την Κυριακή του Πάσχα και ώρα 12.00 π.μ. είτε από την Κυριακή του Πάσχα και ώρα 12.00 μέχρι την Παρασκευή της Εβδομάδας της Διακαινησίμου και ώρα 18.00 και εναλλάξ ανά έτος, κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης μεταξύ των γονέων, με διανυκτέρευση στην οικία διαμονής του πατρός, 5) κατά τις θερινές διακοπές επί δεκαπέντε (15) ημέρες είτε τον Ιούλιο είτε τον Αύγουστο, εναλλάξ ανά έτος, ήτοι είτε από ώρα 10.00 π.μ. της 1ης Ιουλίου έως ώρα 20.00 μ.μ. της 15^ης  Ιουλίου είτε από ώρα 10.00 π.μ. της 16ns Αυγούστου έως ώρα 20.00 μ.μ. της 31^ης Αυγούστου, κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης μεταξύ των γονέων, με βάση και τα προγράμματα εργασίας τους, με διανυκτέρευση στην οικία διαμονής του πατρός, λαμβάνοντας υπόψη και τη γνώμη του ανηλίκου τέκνου τους. Η προαναφερόμενη υπ’ αριθ. 1 και 2 ορισθείσα επικοινωνία δεν θα ισχύει στις ειδικότερες περιπτώσεις της υπ’ αριθ. 3, 4 και 5 ορισθείσας επικοινωνίας. Σημειωτέον ότι το τέκνο θα παραλαμβάνει ο πατέρας κατά την έναρξη της επικοινωνίας από την οικία διαμονής της μητέρας και θα το επιστρέφει ο ίδιος κατά τη λήξη της στην οικία διαμονής της. Σε περίπτωση δε αδυναμίας εκτέλεσης της επικοινωνίας, οφείλουν οι γονείς να συνεργάζονται για την πρόβλεψη εκτέλεσής της σε άλλον χρόνο, εφόσον εξυπηρετεί το πρόγραμμα όλων και το συμφέρον του τέκνου. Επίσης, ο πατέρας θα έχει τη δυνατότητα καθημερινής επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του είτε με τηλεφωνική κλήση είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, messenger, skype κλπ.) και από ώρα 19.00 μ.μ. έως ώρα 20.00 μ.μ., κατά τις ημέρες που δεν θα υπάρχει διά ζώσης επικοινωνία … Περαιτέρω, πιθανολογείται ότι στον παρόντα χρόνο έχει επέλθει πλέον συναισθηματικό χάσμα ανάμεσα στους συζύγους, όχι μόνο ένεκα της πλήρους ψυχικής και σωματικής αποξένωσής τους, αλλά ιδίως διότι δεν υπάρχει βούλησή τους για επανασύνδεση και συνεργασία τους στην επίλυση των οικογενειακών τους ζητημάτων ούτε για την αποκατάσταση της έγγαμης συμβίωσής τους, που έχει κλονιστεί ισχυρά από λόγους που ανάγονται στην έλλειψη συνεννόησης και συνεργασίας τους ως συζύγων … Η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους δεν πιθανολογήθηκε, πάντως, με βάση τα προαναφερόμενα, ότι επήλθε για λόγους που ανάγονται αποκλειστικά στο πρόσωπο της αιτούσας συζύγου ή ότι εκείνη διέκοψε την έγγαμη συμβίωσή τους χωρίς να υπάρχει εύλογη αιτία στο πρόσωπο της ούτε πιθανολογήθηκε ότι o καθ’ ου τη διέκοψε από εύλογη αιτία στο πρόσωπό του, ώστε έτσι η αιτούσα να μην έχει δικαίωμα διατροφής της ούτε μειωμένης, κατ’ άρθρα 1392 εδ.β’ και 1495 ΑΚ, προκειμένου να απαλλαχθεί o καθ’ ου σύζυγος από τη σχετική υποχρέωση συνεισφοράς του προς αυτήν, για την αντιμετώπιση των αναγκών διατροφής της (ΑΚ 1389-1390), ενόψει του ότι δεν επικαλείται ορισμένα και βάσιμα περιστατικά που να συνιστούν παραπτώματά της και βάσιμο λόγο διαζυγίου που ανάγεται σε υπαιτιότητα της αιτούσας ως δικαιούχου συζύγου (ΑΠ 1207/2008 Δ 2008,1063) … Πλην όμως πρέπει να εξεταστεί και ο σχετικός ισχυρισμός (ένσταση) του τελευταίου εάν συντρέχουν ειδικές περιστάσεις στο πρόσωπο της αιτούσας, βάσει των οποίων πρέπει να παύσει ή να μειωθεί στο ελάχιστο (ελαττωμένη ή στοιχειώδης) η διατροφή την οποία θα εδικαιούτο έναντι του καθ’ ου ως εν διαστάσει συζύγου του, κατ’ άρθρο 1391 εδ.β’ ΑΚ. Η αιτούσα, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής (ΦΠΨ), εργαζόταν πριν τον γάμο τους αλλά και κατά τη διάρκεια αυτού μέχρι την απόκτηση του τέκνου τους, ως καθηγήτρια φιλόλογος σε φροντιστήρια και με ιδιαίτερα μαθήματα αποκομίζοντας εισόδημα, πλην όμως μετά τη γέννηση του τέκνου αφοσιώθηκε περισσότερο στην ανατροφή του και εγκατέλειψε την εργασία της, βιοποριζόμενη από το ικανό εισόδημα του συζύγου της. Είναι δε ικανή, υγιής και νέα (ηλικίας 37 ετών) και δύναται να εργαστεί και πάλι αποκομίζοντας εισόδημα από την ίδια εργασία, που είναι πρόσφορη και κατάλληλη για εκείνη, καθόσον έχει τα προσόντα, την προϋπηρεσία και την εμπειρία να το πράξει, για να αποκερδαίνει εισόδημα για την ατομική διατροφή της, προκειμένου να βιοπορίζεται η ίδια, αλλά και να ενισχύει τις οικονομικές της δυνάμεις για να συνεισφέρει με αυτές βελτιωμένες εν μέρει και με χρήμα στη διατροφή του ανηλίκου τέκνου της, πέραν των προσωπικών υπηρεσιών της που συνάδουν προς τη συμβίωσή της με αυτό, οι οποίες είναι αποτιμητές και σε χρήμα … Συνακόλουθα, λαμβάνεται υπόψη η δυνατότητα παροχής εργασίας εκ μέρους της που συνάδει προς το πρόσωπό της και δεν προκαλεί προβλήματα στην προσωπικότητά της και τα εισοδήματα που θα της απέφερε η εργασία αυτή, έχοντας αποδεδειγμένα τις γνώσεις, τα προσόντα και εμπειρία-προϋπηρεσία στη σχετική αγορά αλλά και (κοινωνική) υποχρέωση έναντι του ανηλίκου τέκνου της, δυνάμενη να εξεύρει σχετική και κατάλληλη εργασία, από την οποία πιθανολογείται ότι μπορεί να αποκομίζει ένα τακτικό εισόδημα κατά μέσο όρο 300 € μηνιαίως, προκειμένου να είναι σε θέση να καταβάλει ανάλογη διατροφή προς το τέκνο της, αλλά και για την αυτοδιατροφή της. Άλλωστε, δεν ισχυρίζεται με συγκεκριμένη αναφορά περιπτώσεων ότι προσπάθησε πράγματι και απέτυχε να εργαστεί … η ίδια λαμβάνει και το επίδομα τέκνου ποσού 70 ευρώ μηνιαίως, δεν πιθανολογήθηκε η λήψη επιδόματος μισθώματος, ενώ δεν διαθέτει αξιόλογη ακίνητη περιουσία, πλην ενός αγροτεμαχίου στην περιοχή της Αγίας Άννας Ευβοίας, εμβαδού 103,15 τ.μ., το οποίο δεν πιθανολογήθηκε ως προσοδοφόρο επί του παρόντος, πλην όμως, εάν χρειαστεί θα πρέπει να καταστεί προσοδοφόρο με εκμετάλλευσή του, είτε μίσθωση είτε πώλησή του, προκειμένου να συμπληρωθεί το εισόδημά της για την καλόπιστη επαύξηση των οικονομικών της δυνάμεων προκειμένου για τη συνεισφορά στη διατροφή του τέκνου του, αλλά και για τη δική της διατροφή, περιστάσεις που δεν πιθανολογήθηκαν εν προκειμένω. Η ύπαρξη της ως άνω ακίνητης περιουσίας στο πρόσωπο της δικαιούχου διατροφής συζύγου δεν αποτελεί “περίσταση” που αιτιολογεί την παύση της καταβλητέας από τον υπόχρεο διατροφής, ενώ το αντίθετο ισχύει για τη δυνατότητα εργασίας της και την αποκομιδή έστω περιορισμένου εισοδήματος στον παρόντα χρόνο για τη μερική κάλυψη της ατομικής διατροφής της, κατά παραδοχή του σχετικού ισχυρσμού-ένστασης του καθ’ ου η αίτηση ως βάσιμής κατ’ ουσίαν (ΑΚ 1391 εδ.β’ και 200, 281 , 288). Επισημαίνεται δε ότι η αιτούσα μετά τη διάρρηξη της έγγαμης συμβίωσής τους, διαμένει στην οικία των γονέων της στο — , μαζί με το ανήλικο τέκνο της, χωρίς δαπάνη, καταβάλλοντας μόνο για τα λειτουργικά έξοδα αυτής αναφορικά με παροχές βιοτικών αγαθών καθημερινής ανάγκης και διαβίωσης για την ίδια και το τέκνο της, τυχόν δαπάνη μίσθωσης νέας κατοικίας τους λόγω ανάγεται σε χρόνο και δαπάνη σε μελλοντική βάση και δεν μπορεί να αποτιμηθεί στον παρόντα χρόνο ως δαπάνη στέγασής τους, διότι είναι αόριστη, αβέβαιη και αμφίβολη η ανάγκη καταβολής της. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα ή πόρους από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν πιθανολογήθηκε ότι διαθέτει, πλην των ανωτέρω. Ιδιαίτερες προσωπικές δαπάνες διατροφής και διαβίωσης δεν πιθανολογήθηκε ότι έχει η αιτούσα, ενώ οι λειτουργικές της οικίας της και λοιπές δαπάνες για βιοτικά αγαθά καθημερινής ανάγκης, καλύπτονται αποκλειστικά από εκείνη και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της, η οποία βαρύνεται με αυτές τόσο χρηματικά, όσο και παρέχοντας τις προσωπικές της υπηρεσίες προς το ανήλικο τέκνο, ένεκα της συμβίωσής τους. Περαιτέρω δε, ο καθ’ ου η αίτηση εργάζεται ως λογιστής σε λογιστική εταιρεία με μηνιαίες αποδοχές ποσού 950 ευρώ κατά μέσο όρο, ενώ παλαιότερα διατηρούσε παράλληλα και πελατολόγιο ατομικά ως φυσικό πρόσωπο, χωρίς να πιθανολογείται εάν και σήμερα το διατηρεί, ενόψει και της διακοπής εργασιών φυσικού προσώπου επιτηδευματία από το έτος 2015, χωρίς όμως και να μπορεί να αποκλειστεί άτι τέτοιο, με βάση και τους ισχυρισμούς της αιτούσας, με την οποία συμβίωναν μέχρι πρόσφατα πριν τη διάστασή τους, ως εκ τούτου, πιθανόν να αποκερδαίνει πρόσθετο ικανό εισόδημα και από αυτή την πηγή εργασίας του, το οποίο επαυξάνει τις οικονομικές δυνάμεις του για τη διατροφή του ιδίου … Επιπλέον, ο καθ’ ου διαθέτει και ένα επιβατικό αυτοκίνητο, 1197 κ.εκ., έτους πρώτης κυκλοφορίας 2011 και έχει συγκυριότητα σε ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου επί των ακόλουθων οριζοντίων ιδιοκτησιών επί μιας πολυκατοικίας, κείμενης —, επί της οδού —, αριθ. — : α) ενός διαμερίσματος του δευτέρου πάνω από το ισόγειο ορόφου, εμβαδού 111 τ.μ., β) ενός διαμερίσματος του δευτέρου πάνω από το ισόγειο ορόφου, εμβαδού 51 τ.μ., γ) μιας αποθήκης του υπογείου, εμβαδού 5,60 τ,μ., δ) ενός καταστήματος του ισογείου ορόφου, εμβαδού 35,48 τ,μ., το οποίο πιθανολογείται ότι μισθωνόταν ως κομμωτήριο μέχρι πρόσφατα, έναντι μισθώματος 350 ευρώ και ε) μίας ισόγειας μονοκατοικίας, εμβαδού 80,18 τ.μ., με αποθήκη εμβαδού 29 τ.μ., κείμενης —, επί της οδού —, αριθ. —, η οποία πιθανολογείται ότι μισθώνεται έναντι μισθώματος 330 ευρώ. Ο ίδιος συνομολογεί ότι εισπράττει μίσθωμα 110 € μηνιαίως από αυτό το ακίνητο στο οποίο είναι συγκύριος, ενώ ισχυρίζεται ότι στο πρώτο ως άνω διαμένει πλέον μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής τους, στο δε δεύτερο ως άνω διαμένει η μητέρα του, ως εκ τούτου, είναι αμφότερα απρόσοδα, ωστόσο, δύναται και οφείλει να μεριμνήσει για την εκμίσθωση του ως άνω καταστήματος μετά της αποθήκης του, το οποίο μπορεί να αποφέρει ένα μίσθωμα, κατ’ εκτίμηση, 450 € μηνιαίως. Σε κάθε περίπτωση, η ακίνητη περιουσία του, έστω και κατά ποσοστό συγκυριότητας, ενόψει του ότι ανήκει κατά τα λοιπά σε μέλη της οικογένειάς του, είναι εν δυνάμει προσοδοφόρα και πρέπει αλλά και δύναται ευχερώς να αξιοποιηθεί εκ μέρους του προς την κατεύθυνση αυτή, αντί να παραμένει ανεκμετάλλευτη και περαιτέρω να υποβαθμίζεται με τον χρόνο, επικαλούμενος αδυναμία αξιοποίησής της και διεκδικώντας μεγαλύτερη συνεισφορά στη διατροφή του ανηλίκου τέκνου του από την αιτούσα βάσει των περιστάσεων αυτών, συμπεριφορά που παρίσταται καταχρηστική και αντίθετη στην καλή πίστη (ΑΚ 200, 281, 288) … Άλλη περιουσία ή εισοδήματα ή πόρους από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν πιθανολογήθηκε ότι διαθέτει ο καθ’ ου, πλην των ανωτέρω. Δεν πιθανολογήθηκαν ιδιαίτερες προσωπικές δαπάνες διατροφής και διαβίωσης ούτε δαπάνη στέγασής του επί του παρόντος, αφού δεν εκτίθεται οτιδήποτε σχετικό εκ μέρους του, καθόσον μάλιστα συνομολογείται ότι φιλοξενείται στην οικία, που του παραχωρείται από τη μητέρα και την αδελφή του στην — , συμμετέχοντας μόνο στα λειτουργικά έξοδα αυτής και στη δαπάνη για τις βιοτικές ανάγκες και υπηρεσίες συντήρησής της, τυχόν δε ανάγκη μίσθωσης νέας προσωπικής κατοικίας ανάγεται σε μελλοντική δαπάνη, η οποία δεν μπορεί να υπολογιστεί εκ των προτέρων επί του παρόντος. Με τα δεδομένα αυτά, … η αιτούσα δικαιούται συνεισφορά σε χρήμα σε διατροφή από τον καθ’ ου, λόγω συνδρομής των προαναφερομένων ειδικών περιστάσεων. Συνεπώς, το αίτημα της για επιδίκαση σε βάρος του καθ’ ου χρηματικού ποσού, ως συνεισφορά του στην ατομική της διατροφή, ως εν διαστάσει συζύγου, πρέπει να γίνει δεκτό ως κατ’ ουσίαν βάσιμο, διότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου περί απορίας της σε σχέση με την ευπορία ή την καλύτερη οικονομική κατάσταση του καθ’ ου, αφενός μεν διότι οι οικονομικές τους δυνάμεις πιθανολογούνται κατά τα προδιαλαμβανόμενα ως υπέρτερες για τον καθ’ ου, αφετέρου δε, διότι δεν έχει διαφοροποιηθεί η αναλογία αυτών υπέρ της αιτούσας από τη σύγκριση των οικονομικών δυνάμεων και της υποχρέωσης συνεισφοράς του ενός στη διατροφή του έτερου συζύγου υπό τις παρούσες συνθήκες χωριστής διαβίωσής τους λόγω της διάστασής τους σε σχέση με την αντίστοιχη κατάσταση της κοινής συμβολής τους στις οικογενειακές ανάγκες κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής τους, με βάση τα εισοδήματα από την εργασία και την περιουσία εκάστου συζύγου, σύμφωνα με τα προδιαλαμβανόμενα … Σε κάθε περίπτωση, και κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής τους πιθανολογείται ότι τα εισοδήματα τα αιτούσας δεν ήταν-τέτοια, ώστε να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα ικανό για την πλήρη συνεισφορά της σε χρήμα στην κάλυψη της διατροφής του ανηλίκου τέκνου της αλλά και της προσωπικής διατροφής της, όντας εξαρτώμενη για τη διαβίωσή της από τα υψηλότερα εισοδήματα του συζύγου της, ο οποίος πιθανολογείται ότι συνεισέφερε κατά πολύ περισσότερο σε χρήμα με βάση τις σταθερές οικονομικές του δυνάμεις για την κάλυψη των αναγκών και δαπανών του ανηλίκου τέκνου τους, αλλά και της διατροφή της ιδίας, γεγονός που λαμβάνεται υπόψη και για τη συσχέτιση της συνεισφοράς μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους, συγκριτικά με τις οικονομικές τους δυνάμεις και τις ειδικές προσωπικές περιστάσεις τους, οι οποίες αναγόμενες στο καθεστώς της έγγαμης συμβίωσής τους δεν έχουν ουσιωδώς μεταβληθεί μεταξύ τους. Περαιτέρω δε, μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής τους, το ανήλικο τέκνο τους συμβιώνει με τη μητέρα του, η οποία ασκεί εν τοις πράγμασι την αποκλειστική επιμέλειά του, δυνάμει της από 21-9-2021 προσωρινής διαταγής του Προέδρου Υπηρεσίας του Πρωτοδικείου Πειραιά, που διατηρήθηκε εν ισχύ και από το παρόν Δικαστήριο μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αίτησής της. Αναφορικά δε με το αίτημα περί επιδίκασης προσωρινής διατροφής υπέρ του ανηλίκου τέκνου τους πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα: Το τέκνο, λόγω της ανηλικότητάς του, δεν εργάζεται και δεν έχει προσοδοφόρα περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή, ώστε να διαθρέψει τον εαυτό του αυτοτελώς. Εξάλλου, δεν επιβαρύνεται με δαπάνες στέγασης, καθόσον διαμένει με τη μητέρα του στην πατρική της κατοικία στο — και θα συνεχίσει σε αυτήν. Το τέκνο οφείλει να συμμετέχει εν μέρει κατά το ποσοστό που του αναλογεί διά των δαπανών που αφορούν τις τακτικές διατροφικές του ανάγκες και στους λογαριασμούς που αφορούν την κάλυψη καθημερινών βιοτικών του αγαθών, συνυφασμένων με τη διαβίωσή του στην εν λόγω οικία (ηλεκτρική ενέργεια, ύδρευση, τηλεφωνία, θέρμανση, είδη πρώτης ανάγκης και διατροφής κλπ.). Άλλες ιδιαίτερες ανάγκες και δαπάνες για διατροφή, ένδυση, υπόδηση, ψυχαγωγία και συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες, σχολικές και εξωσχολικές, δεν πιθανολογείται ότι έχει, πλην των συνήθων της ηλικίας του και σε ανάλογη περίπτωση τέκνου, της ιδίας κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης και των αυτών προσωπικών περιστάσεων, ενώ οι παρεχόμενες προς το τέκνο υπηρεσίες της μητέρας του, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα και συνδέονται κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής με τη συνοίκησή τους, ανέρχονται στο ποσό των 80 € μηνιαίως. Επειδή το ανήλικο τέκνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του αυτοτελώς, έχει από τον νόμο δικαίωμα διατροφής σε χρήμα από τους γονείς του, οι οποίοι ενέχονται ας συνεισφορά τους ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις για κάλυψη των αναγκών και δαπανών που συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν. Με βάση τα ως άνω πραγματικά περιστατικά, εκτιμάται ότι για την ανάλογη με τις ανάγκες του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων προσωρινή διατροφή, όπως αυτές προκύπτουν από τις σημερινές συνθήκες της ζωής του και συγκεκριμένα τις ανάγκες του για ένδυση, υπόδηση διατροφή, εκπαίδευση, ψυχαγωγία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και εν γένει συντήρηση του, απαιτείται, λαμβανομένης υπόψη και της οικονομικής καταστάσεως των γονέων του, το ποσό των 420 € μηνιαίως, που είναι ανάλογο με τις πραγματικές ανάγκες του, τις οικονομικές δυνατότητες, τη κοινωνική κατάσταση κα θέση και τις προσωπικές περιστάσεις και συνθήκες διαβίωσης των γονέων του, ιδίως μετά τη διάστασή τους … Σύμφωνα με τις προαναφερόμενες δυνατότητες των διαδίκων και τις εν γένει περιστάσεις ζωής τους, πιθανολογείται ότι ο καθ’ ου μπορεί, χωρίς να διακινδυνεύσει τη δική του διατροφή (ΑΚ 1487), να καταβάλει: α) στην αιτούσα ως προσωρινή διατροφή για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου του το ποσό των 280 € μηνιαίως, κατά μερική παραδοχή ως βάσιμης κατ’ ουσίαν της ένστασής του περί διακινδύνευσης της διατροφής του εάν καταβάλει το σύνολο της αιτούμενης εκ μέρους της μητέρας για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου ανάλογης διατροφής του, ποσού 650 € μηνιαίως, απορριπτομένης αυτής κατά τα λοιπά ως αβάσιμης κατ’ ουσίαν, σύμφωνα με τα προδιαλαμβανόμενα και β) στην ίδια ατομικά ως προσωρινή διατροφή της ως εν διαστάσει συζύγου το ποσό των 150 € μηνιαίως, απορριπτομένου ως αβάσιμου του ισχυρισμού του καθ’ ου η αίτηση έναντι της αιτούσας για το ότι δεν δικαιούται τοιαύτης διατροφής, υπό τους όρους του άρθρου 1391 παρ. 1 ΑΚ, διότι δεν πιθανολογήθηκε ότι η διάσταση των συζύγων επήλθε για λόγους που αποκλειστικά ανάγονται στο πρόσωπο της ως δικαιούχου διατροφής ή ότι εκείνη διέκοψε την έγγαμη συμβίωσή τους ως συζύγων χωρίς να υπάρχει εύλογη αιτία στο πρόσωπο της, ώστε έτσι να μην έχει δικαίωμα διατροφής της ούτε μειωμένης, κατ’ άρθρα 1392 εδ.β’ και 1495 ΑΚ, προκειμένου να απαλλαχθεί ο καθ’ ου σύζυγος από τη σχετική υποχρέωση συνεισφοράς της προς αυτή, όπως έπραττε και εντός της έγγαμης συμβίωσής τους, λαμβανομένων υπόψη λόγων επιείκειας και του γεγονότος ότι στο παρόν στάδιο ο καθ’ ου τυγχάνει ευπορότερος οικονομικά, για να συμβάλει ανάλογα με τις δυνάμεις του για την αντιμετώπιση των αναγκών διατροφής της (ΑΚ 1389-1390). Κατά τα υπόλοιπα απαιτούμενα ποσά, τόσο της ατομικής διατροφής της, όσο και για την ανάλογη διατροφή του ανηλίκου τέκνου (140 € μηνιαίως), πρέπει αντιστοίχως, να αυτοδιατραφεί και να συμβάλει (χρηματικά) και η αιτούσα με τα προσωπικά εισοδήματά της, τα οποία δύναται να εξασφαλίσει εργαζόμενη, αλλά και αξιοποιώντας την εν δυνάμει προσοδοφόρα ακίνητη περιουσίας της, σύμφωνα με τα προδιαλαμβανόμενα, καθώς επίσης και με τις προσωπικές της φροντίδες που συνδέονται με τη συνοίκησή τους και την ενασχόλησή της με την ανατροφή του, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα, ως έχουσα, κατά νόμο, συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών και εν γένει δυνατοτήτων της υποχρέωση διατροφής του, κατά μερική παραδοχή και του σχετικού ισχυρισμού του καθ’ ου περί συνεισφοράς της και σε χρήμα στη διατροφή του τέκνου τους, ως βάσιμου κατ’ ουσίαν (ΑΚ 1489 παρ. 2). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, δεδομένης της ανάγκης των δικαιούχων εν διαστάσει συζύγου και ανηλίκου τέκνου για άμεση καταβολή της προσδιορισθείσας ως άνω διατροφής τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις μη επιδεχόμενες αναβολής δαπάνες διαβίωσής τους, πρέπει να γίνει δεκτή, εν μέρει, ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν η πρώτη αίτηση και να υποχρεωθεί ο καθ’ ου σε καταβολή προς την αιτούσα ως προσωρινής διατροφής του ποσού των εκατόν ογδόντα ευρώ (180 €) μηνιαίως ατομικά για την ίδια και του ποσού των διακοσίων ογδόντα ευρώ (280 €) μηνιαίως για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους, ως συνεισφορά του στην ανάλογη διατροφή του, και συνολικά του ποσού των τετρακοσίων εξήντα ευρώ (460 €) μηνιαίως, προκαταβολικώς εντός του πρώτου τριημέρου εκάστου μηνός, για χρονικό διάστημα από την επίδοση της κρινόμενης αίτησης και εφεξής, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση (υπερημερία) καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης (περιοδικής παροχής) και μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως …